سلام

چندوقتیه خیلی کم میام میشینم پای اینترنت اگرم بیام فقط چندوبلاگی که میخونم رو نگاه میکنم ببینم به روز شدن یا نه فضای پیامرسان خیلی لوس شده شایدم من اینجوری حس می کنم خلاصه کارهای دیگه رو به اینترنت و وبگردی ترجیح میدم شاید این مورد مقطعی باشه و چندوقت دیگه دوباره فعال بشم . از جمعه گذشته همسری رفته ماموریت سوریه و من و پسرک هم میریم خونه مامانم و هر دو سه روز یه شب میایم خونه . از سه شنبه کلاس آیین نامه شروع شده و امروز امتحان مقدماتیشو دادم که فقط یه سوالو علامت نزدم و 29 تای دیگه درست بود یکشنبه و دوشنبه هم کلاس فنیه . حالمون خوبه و مشکلی نیست . پسرگلمان هم هر روز بیشتر از روز قبل راه های دویدن روی اعصابمان را یاد میگیرد و بیشتر دِقِمان می دهد . دیروز که خبر شهادت شهید مصطفی احمدی روشن رو شنیدم اولین جمله ای که توی ذهنم اومد این بود که در باغ شهادت بازه باز است . بزرگترها بهتر میتونن با مصایب کنار بیان ولی بچه ها و پسر 4 ساله ی این شهید چه طور میتونه درک کنه که دیگه باباشو نمیتونه ببینه خدا به قلب این پسر کوچولو آرامش بده تا بتونه با این مسئله کنار بیاد امیرعباس این چند روز که باباش ماموریته چند بار با گریه سراغ باباشو گرفته و من میدونستم ان شاءالله باباش به زودی برمیگرده پیشش ولی همسر این شهید چه طور و چه سخت باید امید برگشت بابا رو ناامید کنه که دیگه بابا نیست بخواد پسرشو درآغوش بگیره با اون بازی کنه و اون رو از محبت پدرانه سیراب کنه خدا مسببین این عمل زشت رو لعنت کنه .خب حرف دیگه ای ندارم غرض اعلام زنده بودن بود ان شا ءالله به زودی برمیگردم و یه پست خوب و با حوصله میزارم .

                                                                                                                                                                                   یا علی .