دیشب امیر عباس چند باری بالا آورد تا اینکه صبح زود بردمش دکتر شربت و آمپول داد دواهاشو خورد و بهتر شد چندتا نارنگی و لیمو شیرین خورد تبش کمتر شد و گرفت خوابید امروز روز هفتم محرمه روز علی اصغرِ امام حسین نمیدونم چی بگم بمیرم برای دل رباب چی کشیده اون روز بچه شش ماهه تشنه گرسنه شیر نداره آب نیست حرمله ملعون با تیر سه شعبه گلوی پسرشو دریده تشنه بدون یک قطره آب .آخه نامردی تا چه حد ؟ پستی تا چه حد؟ رذل بودن تا چه حد؟

مادرا میفهمن بیشتر اون مادرایی که ماه محرم هنوز بچه شونو شیر میدن و شیر خواره دارن هر چند نه اونا هم نمیفهمن جای راحت و گرم ،آرامش خاطر ، همه چیز مرتب سر جای خودش که به اون مادر بد نگذره که بتونه راحت به بچش شیر بده ولی خدا نکنه شیر مادری کم بشه یا قطع بشه اون وقته که تموم راه کارها رو برای زیاد شدن شیرش به کار میبنده و تا میتونه مایعات میخوره ولی رباب نمیتونست حتی یه قطره آب بخوره تا بتونه به شش ماهش شیر بده چی کشیده این مادر فقط و فقط خدا میدونه ما نمیتونیم حتی تصورشو هم بکنیم .

یا علی اصغر همه ی بچه ها رو شفا بده .

امروز مراسم چهلم* دایی بود باورم نمیشه یعنی ما 40 روزه داریم بدون دایی زندگی میکنیم نفس میکشیم و اصلا چه طور ما زنده ایم؟ روحش شاد ان شاءالله با ائمه و صالحین محشور بشن

و اما امروز یه دوست خوب وبلاگیمو دیدم تو بهشت زهرا خیلی خوشحال شدم و امیدوارم فرصت جور بشه و تو شادیها بیشتر همدیگه رو ببینیم و به قول یکی دیگه از وبلاگیها که اونم اونجا بود ایشالا عروس بشه ماروهم دعوت کنه همدیگه رو ببینیم دوباره

وای که این امیر عباس چقدر راه میره هر کی بهم میرسه با یه حالت دلسوزانه ای بهم میگه واااای تو که همش داری میدوی دنبال امیرعباس یکی میگفت من وقتی تو و پسرتو جایی میبینم غصم میشه میگم بیچاره این همش باید بدوه دنبال بچش خدا باز خدا رو شکر میدونم زیاد جالب نشد ولی حوصلم سر رفته بود گفتم بیام باپم

* تاریخ دقیق چهلم روز عاشورا است ولی به خاطر اینکه مردم در عزاداری شرکت کنن یه هفته زودتر مراسم گرفتن

با عشق تو من زندگانی میکنم                                         در عزا و ماتمت من جانفشانی میکنم

روی بر تو پشت بر دنیای فانی میکنم                                 تا مرا باشد نفس خدمتگزارم یا حسین

من ز خاک و تربت پاک توام ای کربلا                                   من چه خوش بختم که غمناک توام ای کربلا

تا که هستم عاشق خاک توام ای کربلا                              تا دم جان دادنم باشد شعارم یا حسین

کی شود خاک مزارت را کنم کهل بصر                                مرقد شش گوشه ات را با فقان گیرم به بر

جای اشک از دیدگان جاری کنم خون از جگر                        آه و واویلا کنم تا جان سپارم یا حسین

 بر فراتت کی رسم تا من خنک سازم جگر                          ون در آن شویم کفن همچون فبا گیرم به بر

آرزو دارم که عمرم کربلا آید به سر                                     تا که آیی بر سرم اندر مزارم یا حسین

شام تار عاشقانت کی به پایان میرسد                             بی سر و سامانی ما کی به سامان میرسد

کی امید عاشقان مهدی و قرآن میرسد                             تا بگویم منتقم آمد بشارت یا حسین

آنچه با دل بهر تسلی میکنم                                           دل گرفته تر شود هر چه تقلا میکنم

گریه ها بهر گشایش در مصلا میکنم                                 گریه شاید ره گشاید بر دیارت یا حسین