خيلي خوب گفتيد . اتفاقا من احساس مي کنم روحيه بچه هاي نسل ما که همش با خاطره شهيد و بچه شهيد و تشييع جنازه و بمب و آژير خطر و سرود هاي بچه هاي آباده و.... بزرگ شديم خيلي خيلي بهتر از روحيه بچه هاي الانه که الگوشون اسپايدر من و بن تنه . من بيشتر بچه ها رو که مي بينم يا افسردگي داره درونشون بيداد مي کنه ، يا از شدت بيش فعالي از در و ديوار بالا ميرن و همش دارن خرابکاري به بار مي آرن . جنگ ما يک جنگ معمولي نبود . هويت ساز بود . تفاوت نسل ما با نسل جديد همين هويته . هويتي که به زندگيمون ارزش ميده . من خيلي دلم براي بچه هاي امروز که پاي ماهواره و تو مهد کودک بزرگ ميشن و بزرگترين دغدغه شون داشتن آيفون و آيپده مي سوزه. واقعا به کجا داريم ميريم؟