سلام
به مساله خيلي خوبي اشاره کرديد. اي کاش مسؤولين به فکر بيافتند. دلم براي مادران کارمند ميسوزه که فرزندانشون به دست ديگران بزرگ ميشوند.
يکي از دوستانم که در بانک صادرات مشاوره حقوقي هست و استخدام رسمي هست با حقوق خوب. بعد از هفت سال اشتغال، فقط بخاطر همين مسأله خودش را بازخريد کرد. وقتي علتش را ازش پرسيدم گفت حجم کاريم خيلي زياد بود و وقتي به خونه ميومدم خسته و کوفته بودم و نميتونستم اوني باشم که دلم ميخواد. ديدم وظيفه ي مادريم را فراموش کردم و دارم در حق فرزندم ظلم مي کنم. به همين دليل تصميم گرفتم از کارم دست بکشم و به زندگيم و فرزندم برسم.
البته ناگفته نماند که اين دوست فوق ليسانس ما الانم بيکار نيست و چند ساعتي را در دانشگاه پيام نور تدريس گرفته که بيکار نباشه ولي الحمدلله ديگه ميتونه به زندگيش هم برسه.
اما در مورد خانمهاي خانه دار به نظرم تا جايي که براشون مقدور هست بچه هاشونو دست کسي نسپارند.